هنوز بر سر اینکه موبایل ها و به خصوص اسمارت فون ها به نرم افزارهای امنیتی نیاز دارند یا خیر میان کارشناسان امنیت بحث و اختلاف نظر است و نمی توان با قاطعیت اعلام نتیجه کرد. اما سیستم عامل اندروید امروزه هدف بسیاری از بدافزارهای آسیب زننده و خطرناک قرار گرفته است . بنابراین یک اپلیکیشن ضد بدافزار چیزی است که تقریبا همه دارندگان تلفن های اندرویدی باید بر روی....

ادامه مطلب رجوع کنید

همپای رشد تهدیدات بدافزارها در دنیای اندروید، بدون شک روز به روز احساس نیاز به برنامه ها و اپلیکیشن های امنیتی و آنتی ویروس بیشتر می شود. اما متاسفانه تحقیقات و مطالعات جدید نشان می دهد  که بسیاری از اپلیکیشن های امنیتی میزان حمایت و پشتیبانی بسیار بد و شوربختانه ای را برای صاحبان اندروید رقم می زنند. پس شما باید در انتخاب تان بسیار عاقلانه عمل کنید. در اینجا برای تان لیستی از بهترین ها را لیست می کنیم.
به تازگی در آزمونی سخت، سایت AV-Test بیش از ۴۱ برنامه ویروس اسکنر اندروید را در مقابل ۶۱۸ نوع بدافزار به میدان فرستاده است. نزدیک به دو سوم آنها، چیزی کمتر از ۶۵ درصد از انواع این بدافزارها را شناسایی کردند. یعنی به اعتقاد شرکت ای وی تست، دو سوم این ۴۱ برنامه، برای امنیت موبایل شما کلا غیرقابل اعتماد و نامناسب هستند و اصلا نباید طرف آنها بروید.
در عکس ابتدای مطلب شیوه عکس العمل آنتی ویروس ها در برابر گروه های مهم بد افزار به تصویر کشیده شده است. اگر نگاهی به عکس ابتدای مطلب بیاندازید، تنها هفت اپلیکیشن  رایگان موفق شده لند که امتیاز نسبتا کامل را به دست بیاورند. یعنی اینکه طبق گزارش، با داشتن یکی از آنها نیازی نیست که درباره بدافزارها نگران باشید. این هفت اپلیکیشن امنیتی عبارتند از:

‏Avast Free Mobile Security Dr.Web anti-virus Light F-‬Secure Mobile Security ‏Ikarus  mobile security LITE ‏kaspersky Mobile Security ‪(‬lite‪)‬ ‏Zoner Antivirus Free ‏Lookout Security ‪&‬ Antivirus

البته اگر هم برنامه امنیتی مورد علاقه شما در گزارش AV‪-‬test ضعیف اعلام شده، ممکن است به این معنی نباشد که کاملا به درد نخور است. شاید آن اپلیکیشن دارای قابلیت هایی همچون قفل راه دور یا  پاک کردن و بک آپ راه دور اطلاعات باشد که برای شما کارایی ویژه ای داشته باشد.
در این لینک می توانید گزارش کامل AV‪-‬test را دانلود کنید. هرچند که پیشنهاد ما ریسک کمتر و استفاده از یکی از آنتی ویروس های برتر هفت گانه این گزارش است.

دروووووووووووووود...

براتون 2 تا آموزش کمیاب نوشتم.امیدوارم خوشتون بیاد

آموزش فرمان های داس (سطح پیشرفته)

آموزش هک بخش مهندسی اجتماعی (پیشرفته)

اموزش مقدماتی فـتوشاپ 1

cs5

بـرای دانـلود به ادامه مطلب بروید.....

آموزش مقدماتی فـتوشاپ 2

cs5

بـرای دانـلود به ادامه مطلب بروید.....

تست کدهای جاوا اسکریپ روی کامپیوتر به صورت اف لاین:

ادامه مطلب

راه هايي آسانتر براي عيب يابي شبكه ها

راهنماي عيب يابي
اولين چيزي كه باعث مي شود تكنسين شبكه بتواند ايراد احتمالي را تشخيص دهد ، بررسي اين موضوع است كه پيش از اين شبكه در چه شرايطي به طور صحيح كار مي كرده است . شناخت آن شرايط باعث تشخيص آسانتر عامل پديد آورنده خطا مي گردد . اما متاسفانه

برو ادامه مطلب

آموزش راه اندازی و تنظیم یک شبکه LAN کوچک

منبع از: مجله شبکه شماره پنجاهم

اگر در محیط کار یا منزل خود با بیش از یک کامپیوتر سروکار دارید احتمالا به فکر افتاده اید که آنها را به یکدیگر متصل کرده و یک شبکه کوچک کامپیوتری راه بیا ندازید .
با اتصال کامپیوتر ها به یکدیگرمیتوانید چاپگرتان را بین همه انها به اشتراک بگذارید از طریق یکی از کامپیوتر ها که به اینترنت وصل است بقیه را نیز به اینترنت متصل کنید از هر یک از کامپیوتر ها به فایل های خود از جمله عکس ها اهنگ ها و اسنادتان دسترسی پیدا کنید به بازی هایی بپردازید که نه چند بازیکن با چند کامپیوتر نیاز دارند
وبلاخره این که که خروجی وسایلی چون DVD PLAYER یا وب کم را به سایر کامپیوتر ها ارسال کنید .
در این مقاله صمن معرفی روش های مختلف اتصال کامپیوتر ها به یکدیگر انخام تنضیمات دستی را برای بهره بردن از حد اقل مزایای یک شبکه کامپیو تری به شما نشان می دهیم .
ذکر این نکته هم لازم است که قسمت اصلی این مقاله به نصب نرم افزار اختصاص دارد اما در انتهای مطلب در خصوص ساختار شبکه و مسائل فیزیکی ان هم توضیهاتی داده ایم

روشهای اتصال:
برای اثصال کامپیوتر هایی که در فاصله ای نه چندان دور از یکدیگر قرار دارند راههای مختلفی وجود دارد که عبارتند از :
سیم کشی دیتا به صورت تو کار در حین ساخت ساختمان که امروز بسیار متداول است .
ذر این روش همان گونه که برای برق ساختمان از قبل نقشه می کشند و مثلا جای کلید ها و پریز ها را مشخص می کنند برای شبکه کامپیوتری هم نقشه کشی و سیم کشی می کنند .
قرار دادن سیم ها در کف اتاق و اتصال کامپیوتر هایی که در یک اتاق قرار دارند .
استفاده از فناوری بی سیم
ساتفاده از سیم کشی برق داخل ساختمان
استفاده از سیم کشی تلفن داخل ساختمان

هر یک روش ها مزایا و معایب خاص خود را دارند اما برای به اشتراک گذاشتن چاپگر فایل ها و اینتر نت باید کامپیوتر ها را به نحو صحیح و مناسبی تنظیم و آماده کنید و فرق نمی کند که کدام روش را انتخاب کرده باشید
به همین دلیل کار را از همین نقطه شروع می کنیم از آنجا که ویندوز های اکس پی و 98 پر استفاده ترین ویندوز ها در منازل و دفاتر کوچک هستند نحوه اشتراک گذاری منابع در این دو ویندوز را مورد بحث قرار می دهیم هر چند مورد سایر ویندوز ها مفاهیم تغییر نمی کند
گام های اولیه :
برای راه اندازی شبکه در منزل خود این سه کار را باید انجام دهیم :
1انتخاب فناوری مناسب شبکه که مورد نظر ما در این مقاله اترنت استاندارد است
2خرید و نصب سخت افزار مناسب این کار، که اصلی ترین آنها کارت شبکه برای هر یک از این کامپیوتر ها و یک هاب – سوییچ است
3تنظیم و آماده سازی سیستم ها به نحوی که بتوانند همدیگر را ببینند و با یکدیگر صحبت کنند

از این سه مرخله قدم سوم از همه مهم تر است .
ویندوز اکس پی قسمتی به نام NETWORK SETUP WIZARD دارد که تنظیمات شبکه را برای شما انجام می دهد .
به غیر از این متخصصان هستند که در ازای دریافت دستمزد ، شبکه شما را در محل راه می اندازند .
نام گذاری کامپیوتر ها به اشتراک گذاشتن چاپگر ها فایل ها و اتصالات اینترنتی ،اساسی ترین کارهایی هستند که این افراد برای شما انجام می دهند .
اما اگر با مشکلی مواجه بشوید یا تنظیمات کامپیوتر تان بهم بخورد ، باید بتوانید خودتان شبکه را تنظیم کنید .
کلا بد نیست مفاهیم و اصول راه اندازی یک شبکه کامپیوتری را بدانید تا به هنگام ضرورت خودتان بتوانید دست به کار شوید .
به طور کلی کار هایی که باید انجام دهید تا یک شبکه (( مرده)) را ((زنده)) کنید و به بهره برداری از ان بپر دازید ، از این قرار است :
نام گذاری کامپیوتر
دادن آدرس IP
به اشتراک گذاشتن فایل ها
به اشتراک گذاشتن چاپگر
انجام تنظیمات امنیتی
به اشتراک گذاشتن اتصال اینترنت

نام گذاری کامپیوتر:
بعد از نصب سخت افزار های مورد نیاز برای راه اندازی شبکه ، نیاز به نوبت به نصب نرم افزار های آن می رسد.
در اولین قدم باید برای تکتک کامپیوتر های موجود در شبکه خود اسمی منحصر به فرد و غیر تکراری انتخاب کنید .
علاوه بر اسم کامپیوتر اسم گروه کاری یا WORK GROUP هم مهم است . تمام کامپیوتر های یک شبکه باید عضو یک گروه کاری باشند .

ویندوز اکس پی :
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز اکس پی این مراحل را دنبال کنید :
1-پنجره control panel را باز کنید
2-اگر حالت نمایش آیکون ها به صورت کلاسیک نیست روی لینک classic new کلیک کنید .در این حالت بر نامه system را اجرا کنید .
3-در کادر محاوره ظاهر شده صفحه computer name را انتخاب کنید
4-همان طور که ملا حظه می کنید کامپیوتر یک اسم کامل دارد و یک گروه کاری . روی دکمه chang کلیک کنید تا کادر محاوره بعدی ظاهر شود .
5-در کادر اول اسمی را تایپ کنید که می خواهید به کامپیوتر تان اختصاص دهید . این اسم هر چیزی می تواند باشد ، فقط نباید تکراری باشد . مثلا اسم کامپیونر اول را pc 1 بگذارید .
6-در کادر دوم اسمی را که می خواهید به گروه کاری خود اختصاص دهید وارد کنید .مثلا My office یا My Home یا هر چیز دیگر . حتی خود Work Group هم بد نیست .
7- در پایان OK و دوباره OK را بزنید . اگر ویندوز خواست ری استارت کند قبول کنید .
ویندوز 98
برای نام گذاری کامپیوتر در ویندوز 98 این مراحل را دنبال کنید:
1-با کلیک راست روی آیکون Network Neighborhood روی دسکتاپ گزینه ، properties را انتخاب کنید .
2-در کادر محاوره ظاهر شده ، به صفحه identification بروید .
3-در کادر اول ، اسم کامپیوتر و در کادر دوم اسم گروه کاری مورد نظر را بنویسید . بعد از تنظیم نام برای تک تک کامپیوتر ها و گذاشتن یک اسم برای کروه کاری تمام آنها ، کامپیوتر ها را دارای هویت کرده و در یک گروه جای داده اید . حالا نوبت به دادن آدرس IP میرسد .

آدرس IP
آدرس IP نشانی هر کامپیوتر در شبکه است . کامپیوتر از طریق این نشانی است که یکدیگر را در شبکه پیدا می کنند .
در هر شبکه آدرس IP هر کامپیوتر باید منحصر به فرد و غیر تکراری باشد .
در باره IP و آدرس دهی از این طریق ، زیاذ میتوان صحبت کرد ، اما از آنجا که در این مقاله قصد پرداختن به تئوری را نداریم بلا فاصله دست به کار می شویم . فقط ذکر این نکته را زروری میدانیم که آدرس IP در واقع یک شماره چهار قسمتی است . هر قسمت عددی از 0 تا 255 است که با علامت نقطه از قسمت بعدی جدا می شود .
مثلا 192.168.0.1 یک آدرس IP است . مفهوم دیگر Subnet Mask است ، که توضیح آن هم از حوصله این مقاله خارج است . فقط این را قبول کنید که در یک شبکه کوچک ، subnet mask را به صورت 255.255.255.0 تایین می کنیم .
در یک شبکه کوچک ، برای تمام کامپیوتر ها سه قسمت اول آدرس IP را یکسان می گیریم و فقط قسمت چهارم را برای هر کامپیوتر عدد متفاوتی را در نظر می گیریم .
مثلا در کامپیوتر اول آدرس 192.168.0.1 و برای کامپیوتر دوم آدرس 192.168.0.2 را می نویسیم و به همین ترتیب ذر بقیه کامپیوتر ها قسمت چهارم آدرس IP را عدد متفاوتی را می دهیم .

    ‫ﺁﻣﻮزش هﺎرد ﺑﻪ هﺎرد ﮐﺮدن دﻳﺴﮏ‬
 ‫ﺟﻬﺖ ﮐﺎر ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ اﯾﻦ ﺁﻣﻮزش ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻤﯽ دﻗﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻴﺪ و ﺣﻮاﺳﺘﺎن را‬
  ‫ﺟﻤﻊ ﮐﻨﻴﺪ . راﯾﺎﻧﻪ هﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ دارای ﯾﮏ هﺎرد دﯾﺴﮏ هﺴﺘﻨﺪ . ﺑﺮای اوﻟﻴﻦ ﻗﺪم‬
  ‫ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ هﺎی هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺧﻮدﺗﺎن را ﻧﺎﻣﮕﺬاری ﮐﻨﻴﺪ . ﺑﺮای اﯾﻦ‬
‫ﮐﺎر ﺑﻪ ‪ MyComputer‬ﺑﺮوﯾﺪ و روی ﯾﮏ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ ﮐﻠﻴﮏ راﺳﺖ ﮐﻨﻴﺪ . ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪Properties‬‬
 ‫را اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻴﺪ . در ﭘﻨﺠﺮﻩ ﺑﺎز ﺷﺪﻩ ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﻧﺎم ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ را ﺗﻐﻴﻴﺮ دهﻴﺪ .‬
‫اﯾﻦ ﮐﺎر را ﺑﺮای هﻤﻪ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ هﺎ ﺗﮑﺮار ﮐﺮدﻩ و ﻧﺎم ﺁﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺴﭙﺎرﯾﺪ . ﺣﺎﻻ‬
 ‫راﯾﺎﻧﻪ ﺗﺎن را ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﻴﺪ . ﺷﻤﺎ هﺎرددﯾﺴﮑﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاهﻴﺪ اﻃﻼﻋﺎت را از ﺁن‬
   ‫ﮐﭙﯽ ﮐﻨﻴﺪ در اﺧﺘﻴﺎر دارﯾﺪ . ﺑﻪ دﻗﺖ ان را ﺑﺮرﺳﯽ ﮐﻨﻴﺪ .هﻤﻪ هﺎرد دﯾﺴﮑﻬﺎ ﺑﻪ‬
‫وﺳﻴﻠﻪ ﯾﮏ ﻧﻮع ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺎدرﺑﻮرد ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ . در ﮐﻨﺎر ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ‬
‫هﺎرد دﯾﺴﮏ ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﻓﻴﺶ ﺑﺮق ﯾﺎ هﻤﺎن ‪ POWER‬ﻗﺮار دارد . اﻣﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ‬
 ‫ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁن دﻗﺖ ﮐﻨﻴﺪ ﺟﺎﻣﭙﺮهﺎ هﺴﺘﻨﺪ . ﻣﻌﻤﻮﻻ روی ﺑﺪﻧﻪ هﺎرد دﯾﺴﮑﻬﺎ‬
  ‫ﻧﺤﻮﻩ ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﺎﻣﭙﺮهﺎ ﺗﻮﺿﻴﺢ دادﻩ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ . ﺟﺎﻣﭙﺮ ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ رﯾﺰ اﺳﺖ‬
 ‫ﮐﻪ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ ﺁن ﺗﻨﻈﻴﻤﺎت ﯾﮏ ﻗﻄﻌﻪ ﺳﺨﺖ اﻓﺰار را ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻓﻴﺰﯾﮑﯽ‬
‫ﺗﻐﻴﻴﺮ داد . در ﺟﺪول ﻣﻮﺟﻮد روی ﺑﺪﻧﻪ هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل وﺿﻌﻴﺖ ‪ Slave‬ﺑﮕﺮدﯾﺪ‬
  ‫. ﺷﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺟﺎﻣﭙﺮ هﺎرد دﯾﺴﮏ دوم را ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺤﺎت اﯾﻦ ﺟﺪول ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ‬
  ‫‪ Slave‬ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺑﺪهﻴﺪ. ﺣﺎﻻ در ﮐﻴﺲ راﯾﺎﻧﻪ ﺧﺎﻣﻮش را ﺑﺎز ﮐﻨﻴﺪ . در ﮐﻴﺲ راﯾﺎﻧﻪ ﺗﺎن‬
‫دﻧﺒﺎل هﺎرد ﺧﻮدﺗﺎن ﺑﮕﺮدﯾﺪ . ﻣﺸﺎهﺪﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﻴﺪ ﮐﻪ ﮐﺎﺑﻠﯽ ﺁن را ﺑﻪ ﻣﺎدرﺑﺮد ﻣﺘﺼﻞ‬
‫ﮐﺮدﻩ اﺳﺖ . اﯾﻦ ﮐﺎﺑﻞ ﻣﻌﻤﻮﻻ دارای دو ﺟﺎی اﺗﺼﺎل ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ . ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﯾﻦ‬
   ‫ﮐﺎﺑﻞ هﻢ ﺑﻪ هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺷﻤﺎ و هﻢ ﺑﻪ ﺳﯽ دی رام ﻣﺘﺼﻞ ﺑﺎﺷﺪ . ﺷﻤﺎ ﻣﯽ‬
‫ﺗﻮاﻧﻴﺪ از ﻃﺮﯾﻖ هﻤﻴﻦ ﮐﺎﺑﻞ هﺎرد دﯾﺴﮏ دوم را ﺑﻪ ﻣﺎدرﺑﺮد ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﻴﺪ . ﺑﺮای اﯾﻦ‬
    ‫ﮐﺎر ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻴﺪ ﺟﺎی اﺗﺼﺎل دوم را از ﺳﯽ دی رام ﺟﺪا ﮐﻨﻴﺪ . ﺑﻪ ﺟﺎی ﺁن هﺎرد‬
 ‫دﯾﺴﮏ را ﺑﻪ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﺘﺼﻞ ﮐﻨﻴﺪ . ﺣﺎﻻ ﺷﻤﺎ 2 هﺎرد دﯾﺴﮏ را از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ‬
  ‫ﮐﺎﺑﻞ ﺑﻪ ﻣﺎدرﺑﺮد راﯾﺎﻧﻪ ﺗﺎن ﻣﺘﺼﻞ ﮐﺮدﻩ اﯾﺪ . هﺎرد دﯾﺴﮏ راﯾﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان‬
    ‫ﻣﻴﺰﺑﺎن و هﺎرددﯾﺴﮏ دوم ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮق‬
    ‫ﻣﻮرد ﻧﻴﺎز را ﺑﺮای هﺎرد دﯾﺴﮏ ﻣﻬﻤﺎن ﺗﺎﻣﻴﻦ ﮐﻨﻴﺪ . ﺑﻪ ﻧﻮع ﻓﻴﺶ ‪ POWER‬هﺎرد‬
 ‫دﯾﺴﮏ دﻗﺖ ﮐﻨﻴﺪ . ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻓﻴﺸﻬﺎ اﺣﺘﻤﺎﻻ در راﯾﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺁزاد‬
  ‫وﺟﻮد دارد . اﯾﻦ ﮐﺎﺑﻞ هﺎ هﻤﮕﯽ ﺑﻪ ﺳﻴﺴﺘﻢ اﺻﻠﯽ ﺑﺮق راﯾﺎﻧﻪ ﻣﺘﺼﻞ هﺴﺘﻨﺪ .‬
  ‫ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﻓﻴﺸﻬﺎی ﺁزاد را ﺑﻪ هﺎرد دﯾﺴﮏ ﻣﻴﻤﺎن وﺻﻞ ﮐﻨﻴﺪ . ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ راﯾﺎﻧﻪ‬
   ‫ﺗﺎن را روﺷﻦ ﮐﻨﻴﺪ . ﺑﻪ ﻣﺤﺾ روﺷﻦ ﺷﺪن راﯾﺎﻧﻪ ﮐﻠﻴﺪ ‪ Delete‬را ﻓﺸﺎر دهﻴﺪ ﺗﺎ‬
     ‫وارد ﺗﻨﻀﻴﻤﺎت ﻣﺎدرﺑﺮد ﺷﻮﯾﺪ . اﯾﻦ ﻣﻨﻮ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﻮع ﻣﺎدرﺑﺮد‬
 ‫ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ . اﻣﺎ ﻣﻌﻮﻻ در اوﻟﻴﻦ ﻣﻨﻮ ﺗﻨﻀﻴﻤﺎت هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻣﯽ ﺷﻮد .‬
   ‫ﺑﻪ ﻣﻨﻮی ‪ Standard CmosFeatures‬ﺑﺮوﯾﺪ . ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﭘﻴﺶ ﻓﺮض ﻣﺎدرﺑﺮد‬
‫هﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ هﺎرد دﯾﺴﮑﻬﺎ در ﺣﺎﻟﺖ اﺗﻮﻣﺎﺗﻴﮏ ﺗﻨﻈﻴﻢ ﺷﺪﻩ اﻧﺪ . اﮔﺮ‬
 ‫اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻧﻴﺴﺖ ﺷﻤﺎ ﺗﻨﻈﻴﻢ اﯾﻦ ﻗﺴﻤﺖ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ‪ Auto‬ﺗﻐﻴﻴﺮ دهﻴﺪ ﺗﺎ ﻣﺎدرﺑﺮد‬
 ‫ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺧﻮدﮐﺎر هﺎرددﯾﺴﮏ هﺎ را ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻨﺪ . اﯾﻦ ﮐﺎر هﻢ در ﻗﺴﻤﺖ ﺑﺎﯾﺪ‬
  ‫ﺻﻮرت ﺑﮕﻴﺮد . ﺑﻌﺪ از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﮐﺎر از اﯾﻦ ﻣﻨﻮ ﺑﻴﺮون ﺁﻣﺪﻩ و ﮔﺰﯾﻨﻪ ‪ Savea Exit‬را‬
‫اﻧﺘﺨﺎب ﮐﻨﻴﺪ . در ﺻﻮرﺗﯽ ﮐﻪ ﺗﻤﺎم ﻣﺮاﺣﻞ را درﺳﺖ اﻧﺠﺎم دادﻩ ﺑﺎﺷﻴﺪ را ﯾﺎﻧﻪ ﺷﻤﺎ‬
    ‫ﻣﺜﻞ ﺳﺎﺑﻖ ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ . وﯾﻨﺪوز ﺷﻤﺎ ﺑﺎﻻ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ . اﻣﺎ ﺑﺎ رﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺖ‬
 ‫‪ MyComputer‬ﻣﺘﻮﺟﻪ اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪن ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ هﺎی ﺟﺪﯾﺪ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﺪ . ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ هﺎی‬
   ‫ﻏﺮﯾﺒﻪ ﮐﻪ ﻧﺎﻣﺸﺎن ﺑﺮای ﺷﻤﺎ ﺁﺷﻨﺎ ﻧﻴﺴﺖ هﻤﺎن ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ هﺎی هﺎرد دﯾﺴﮏ‬
 ‫ﻣﻬﻤﺎن هﺴﺘﻨﺪ . ﺣﺎﻻ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ را ﮐﻪ ﻻزم دارﯾﺪ ﺑﻴﻦ دو هﺎرد دﯾﺴﮏ ﮐﭙﯽ ﮐﻨﻴﺪ .‬
‫ﻣﺎﻧﻨﺪ زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ روی هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺧﻮدﺗﺎن اﻃﻼﻋﺎت رااز ﯾﮏ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ ﺑﻪ ﭘﺎرﺗﻴﺸﻦ‬
  ‫دﯾﮕﺮی ﮐﭙﯽ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﺪ . ﺑﻌﺪ از ﺗﻤﺎم ﺷﺪن ﮐﺎرﺗﺎن دوﺑﺎرﻩ راﯾﺎﻧﻪ ﺗﺎن را ﺧﺎﻣﻮش‬
 ‫ﮐﻨﻴﺪ . ﺷﻤﺎ ﺣﺎﻻ ﺑﺎﯾﺪ هﻤﻪ ﭼﻴﺰ را ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اول ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ . هﺎرد دﯾﺴﮏ ﻣﻬﻤﺎن را‬
    ‫ﺑﺎ ﺟﺪا ﮐﺮدن ﮐﺎﺑﻞ هﺎی ﻣﺎدر ﺑﺮد و ﺑﺮق ﺟﺪا ﮐﻨﻴﺪ . وﺿﻌﻴﺖ ﺟﺎﻣﭙﺮ روی ﺁن را‬
‫دوﺑﺎرﻩ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ اول ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ . اﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ روی ﺑﺪﻧﻪ هﺎرد دﯾﺴﮏ ﺑﺎ ﻋﻨﻮان ‪Master‬‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪﻩ اﺳﺖ . اﮔﺮ ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل دوم روی ﮐﺎﺑﻞ ﻗﺒﻼ ﺑﻪ ﺳﯽ دی رام ﻣﺘﺼﻞ‬
  ‫ﺑﻮد دوﺑﺎرﻩ ﺁن را ﺑﻪ هﻤﺎن وﺿﻌﻴﺖ ﺑﺮﮔﺮداﻧﻴﺪ . در ﮐﻴﺲ را هﻢ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﺒﻨﺪﯾﺪ .ﺗﻤﺎم‬

مديريت گذرواژه ‌ها را به ‌فايرفاکس بسپاريد:

مديريت کلمه‌هاي عبوري که در وب‌سايت‌هاي مختلف استفاده مي‌کنيد، همواره امر دشواري است. بسياري ترجيح مي‌دهند يک رمز عبور را براي تمامي وب‌سايت‌ها استفاده کنند و همين باعث مي‌شود در صورتي که يکي از رمزهاي عبورشان از دست رفت، هکر باهوش با کمک آزمون و خطا، رمز ايميل و باقي وب‌سايت‌هاي فرد را به‌سادگي به‌دست بياورد.

اما اگر براي وب‌سايت‌هاي مختلف، کلمه‌هاي رمز مختلف بگذاريد، در اين صورت به‌ ياد داشتن آن‌ها کاري بسيار دشوار است. از اين رو فايرفاکس ابزاري براي همين کار دارد.

براي مديريت گذرواژه‌ها در فايرفاکس، به منوي Tools-»Options برويد، در تب Security پنجره‌اي با عنوان گذرواژه‌ها مشاهده مي‌کنيد.

با کليک روي گزينه اول، به فايرفاکس اجازه مي‌دهيد تمام کلمه‌هاي رمز عبور شما را به‌خاطر داشته باشد. گزينه دوم، گزينه مهم‌تري است. براي اين‌که کار از اين به بعد با سايت‌هاي مختلف ساده باشد، از طرفي امنيت شما نيز حفظ شود، فايرفاکس يک Master Password در نظر گرفته که با وارد‌کردن آن، مي‌توان سيستم ذخيره گذرواژه را فعال کرد. گذرواژه اصلي را وارد کنيد و تنظيمات را ذخيره کنيد.

از اين به ‌بعد، اگر گذرواژه اصلي را هنگام ورود به فايرفاکس وارد کنيد، در تمامي وب‌سايت‌ها شناسه و گذرواژه‌تان به‌طور پيش‌فرض ذخيره شده است، اما اگر گذرواژه اصلي را فراموش کنيد، يا شخص ديگري به ‌جز شما پاي سيستم بنشيند، در هيچ کدام از وب‌سايت‌هايي که شما لاگين کرده‌ايد، وارد نمي‌شود.